Наталля БАРАВУЛЯ. Пачатковая школа. Жнівень 2002 г.
Пажадана, каб гэта свята рыхтаваў не настаўнік, а бацькі. У час падрыхтоўкі мерапрыемства яны размяркоўваюць ролі, праводзяць рэпетыцыі, прымаюць удзел у афармленні класа. Дзеці рыхтуюць віншавальныя паштоўкі для ўсіх настаўнікаў, якія працуюць у класе, а таксама запрашальныя білеты для іх. Арганізуецца выстава дзіцячых малюнкаў «Настаўніца мая».
На свята запрашаюцца бацькі, настаўнікі. Пасля ўрачыстай часткі арганізуецца салодкі стол, дыскатэка з вясёлымі конкурсамі.
Прапанаванае свята выхоўвае пачуццё ўдзячнасці і павагі да настаўнікаў з боку дзяцей і дарослых.
1-шы вучань.
Зранку зазірнуў ў аконца
Гэты восеньскі дзянёк.
Ён да нас усіх спяшаўся,
Ён нідзе не затрымаўся,
Свята ён да нас прынёс.
2-гі вучань.
Раніцою залацістай
Ў клас мы радасна ідзём,
3 ружаў, астр букет агністы
Мы з сабою прынясём.
3-ці вучань.
Хай настаўніцы усмешка
Ззяе сонейкам для нас,
3 Днём настаўніка віншуе
Яе сёння ўвесь наш клас!
(Дзеці ўручаюць настаўніцы кветкі, настаўнікам-прадметнікам — віншавальныя паштоўкі з выявамі кветак. Выходзіць вучань-вядучы.)
Вядучы. Першая настаўніца… Як многа добрых слоў хочацца сказаць гэтаму мудраму, пяшчотнаму, чуламу чалавеку. Шчырымі словамі любві да сваей настаўніцы прасякнуты верш (аўтар вершу), дзяўчынкі, якая жыве і вучыцца ў горадзе (назва гораду). Гэтыя ласкавыя словы мы гаворым сёння і нашай… (імя і імя па бацьку настаўніцы).
Вучаніца.
Настаўніцы голас —
Крынічкаю мне,
А позірк вачэй —
Лагодны.
I сэрцам сваім
Сагравае мяне
Настаўніца
Школы роднай.
(Дзеці выконваюць песню, прысвечаную настаўніцы.)
4-ты вучань.
Яна стаіць перад табой —
Спакойная жанчына,
3 ледзьледзь прыкметнай сівізной
I строгімі вачыма.
5-ты вучань.
Яна — твой першы капітан
Ў жыццё з ёй адплываеш,
То Волгу, Дон, то акіян
Ты з ёю адкрываеш.
6-ты вучань.
Яна — твой казачнік, паэт
I ты як быццам першы,
Ўваходзіш у прасторны свет
Былін, паэм і вершаў
7-мы вучань.
А лічбы пад яе рукой
Разумныя, жывыя!
Яны становяцца у строй,
Нібыта вартавыя.
8-мы вучань.
I любіш ты, як ён, як я,
Жанчыну ў строгім плацці.
Яна — настаўніцатвая,
Твая другая маці.
Вядучы. Часта можна пачуць, што настаўніцу называюць «другая маці». Як вы лічыце, дзеці, чаму? (Адказы дзяцей.) Але ж здараецца і так, як расказвае ў сваім вершы маленькі паэт з вёскі Засоўе Лагойскага раёна Ілья Бруслаўскі.
9-ты вучань.
Мама разбудзіла рана,
I на урок іду,
Паўтараючы старанна
Вершык на хаду.
Ціха я пішу, малюю,
Не сваволю я,
Бо настаўніцай працуе
Мамачка мая.
Вядучы. Сёння на свята прыйшлі і нашы матулі. Яны не працуюць настаўніцамі, але ж прафесію гэту вельмі паважаюць.
(Ад імя бацькоў словы віншавання настаўнікам гаворыць адзін з іх. Затым бацькі і дзеці разам выконваюць віншавальную песню.)
10-ты вучань.
Настаўнік — гэта слова,
Якое горда гучыць!
11-ты вучань.
Настаўнік вучыць мове,
Якую павек не забыць.
12-ты вучань.
Настаўнік вучыць працы —
Лічыць, пісаць, маляваць.
13-ты вучань.
3 цяжкасцей смяяцца.
14-ты вучань.
Сябрам у горы памагаць!
Вядучы. Многаму вучаць нас настаўнікі. Але ж ці заўсёды мы слухаемся іх, ці заўсёды выконваем усе іх заданні? Самую вялікую вучнёўскую ляноту перамагае слова настаўніка «Трэба!».
15-ты вучань.
Ёсць такое слова — «Трэба!».
Людзі з ім раслі заўжды.
Без яго — ну як без хлеба,
Без паветра, без вады.
Як дыханне — слова гэта,
Без яго як жыў бы свет?
Трэба — гэта крок да мэты,
Трэба — гэта запавет.
16-ты вучань.
Трэба сеяць і ахоўваць,
Здабываць і будаваць,
Шанаваць, расціць, выхоўваць,
Пра сваю краіну дбаць.
17-ты вучань.
Помні, сябра: час імчыцца!
Ад яго не адставай,
Змалку ты любі вучыцца,
Змалку веды здабывай!
Кім захочаш быць — тым будзеш.
I, незнаючы тугі,
Будзеш ты карысны людзям
I Радзіме дарагі.
Вядучы. Як прыемна прыходзіць у школу, калі ты ў час успомніў гэта чароўнае слова — «Трэба!» і добра падрыхтаваўся да заняткаў! Адразу рука ляціць угору, хочацца даць адказ на ўсе пытанні! А настаўнік не выклікае…
18-ты вучань.
Я не то што вам хвалюся,
Што вучуся лепш за ўсіх.
У хвасце я не цягнуся
I не горшы за другіх.
Толькі крыўдна мне бывае,
Што настаўніца мяне,
Як другіх, не выклікае
I заўсёды абміне.
Нібы ганьба мне якая
Ці урокаў не вучу,
— Руку першы паднімаю,
Расказаць урок хачу.
А учора ўсё збылося,
Што і сам я не чакаў,
Ад таго ўсё пачалося,
Што рукі я не падняў…
Вядучы. Паважаныя настаўнікі, як вы лічыце, чым закончылася гэта гісторыя? Той, чый адказ будзе найбольш адпавядаць заканчэнню верша, атрымае прыз. (Настаўнікі выказваюць свае меркаванні, затым чытаецца заключная частка верша і вызначаецца пераможца.)
19-ты вучань.
…I настаўніца адразу
Запрыкмеціла здалёк
I гаворыць:
— Ну, расказвай
Нам, Паўлуша, свой урок.
Стаў я смела, без аглядкі,
Перад класам, як салдат,
Ад пачатку па парадку
Расказаў усё падрад.
Пра даліны, рэкі, горы,
Дзе пачатак, дзе канец.
Скончыў я. Яна гаворыць:
— Што ж… садзіся… маладзец!
Не хвалюся я ніколі
Перад класам назнарок,
А калі іду у школу,
Добра ведаю урок!
Вядучы. Вось якім старанным аказаўся гэты вучань. Ніяк яго нельга «падлавіць»! Але ж настаўнікам прыходзіцца працаваць і з іншымі вучнямі… I чаго толькі ад іх не пачуеш, асабліва ў падрыхтоўчым класе.
(Інсцэніруецца верш Яўгена Калашнікава «Невясёлы Ясь».)
Пасля заняткаў невясёлы Вярнуўся Ясь дамоў са школы. I кажа: — Мама, дзівіць нас Настаўніца, зайшоўшы ў клас. Сама не ведае нічога, Дык задае пытанняў многа: То — як цябе і тату зваць, То — колькі будзе двойчы пяць, То — як сабачку маляваць… Пытанні тыя — Незлічоныя, а кажуць, што настаўнікі — вучоныя!
(Дзеці выконваюць развучаны раней вясёлы танец.)
Вядучы. Свята наша заканчваецца. Спадзяёмся, што яно прынесла шмат шчаслівых хвілін нашым любімым настаўнікам. Паважаныя… (называюцца імёны ўсіх настаўнікаў, якія прысутнічаюць на свяце)! Часам мы засмучаем вас, але ж робім гэта, паверце, незнарок. Дзякуй за ваш клопат, за вашу штодзённую, такую патрэбную нам працу!
20-ты вучань.
3 часоў далёкіх, самых даўніх,
Які б яму ні выпаў лес,
Да вучняў ідучы, Настаўнік
3 сабой у сэрцы Сонца нёс.
21-ты вучань.
Ім душы юныя сагрэты
— Сіней прасцяг, шырэй абсяг.
Няхай не гасне сонца гэта,
Да ведаў асвятляе шлях!
22-гі вучань.
Няхай паўсюль, няхай заўсёды
Натхняе радасць Добрых слоў,
(Усе вучні класа разам).
I гордай будзе ўзнагародай
— Дзяцей павага і любоў!
(У сцэнарыі выкарыстаны вершы М. Чарняўскага, Э. Агняцвет, Я. Шрубікава, Я. Журбы, Я. Жабко.)
<pre data-placeholder=»Перевод» dir=»ltr» id=»tw-target-text» style=»text-align: justify;»>
Дзень настаўніка — цёплае і кранальнае свята. Дзень, калі кажуць шмат цёплых слоў. Гэта дзень для ўсіх, хто шануе і паважае працу настаўніка. Гэта дзень, калі кожны спяшаецца аддаць даніну павагі тым педагогам, якія ўклалі ў нас часцінку сябе і сваіх ведаў. Гэта дзень, калі мы віншуем і дзякуем ўсіх настаўнікаў.</pre>
<pre data-placeholder=»Перевод» dir=»ltr» id=»tw-target-text» style=»text-align: justify;»>
Дзень самакіравання — незвычайнае і доўгачаканае свята ў нашай школе. Гэта шанец паспрабаваць сябе ў ролі настаўніка. Старшакласнікі рыхтаваліся да гэтага дня вельмі сур’ёзна: бралі расклад і планы ўрокаў у настаўнікаў; дамаўляліся, хто і што вядзе — увогуле, цэлы тыдзень навучэнцы 9 — 11 класаў рыхтаваліся да ўрокаў. І вось, доўгачаканы дзень настаўніка надышоў — старшакласнікі, з усёй адказнасцю, праводзілі ўрокі, правяралі знешні выгляд навучэнцаў, сачылі за парадкам у школе. Дырэктар школы і яго намеснік гэтак жа перадалі свае паўнамоцтвы ў рукі актывістаў. У ва ўсіх удзельнікаў дня самакіравання была магчымасць прайсці ў «свае» кабінеты і пасядзець у крэслах сваіх настаўнікаў.</pre>
Навучэнцы прынялі ўдзел у акцыі «Мой любімы настаўнік». Зрабіўшы сэлфі з настаўнікам, рабяты выкладалі фота ў сетку Instagramm.
Дзень настаўніка Настаўнік, настаўнік … Паважаная прафесія і няпростая. Бо педагог вучыць не толькі лічыць, пісаць і чытаць, не толькі навучае рамяству, ён яшчэ і выхоўвае ў сваім вучне асобу …
У першую нядзелю кастрычніка сваё прафесійнае свята адзначаюць беларускія настаўнікі. А калі адзначаюць дзень настаўніка ў іншых краінах?
Кітайскія выкладчыкі святкуюць сваё прафесійнае свята 10 верасня. Дарэчы, Дзень настаўніка ў Кітаі быў зацверджаны, каб падняць значнасць гэтай прафесіі. Бо падчас культурнай рэвалюцыі праца настаўніка стаў меней ўшанаваны.
Аргентынскія педагогі адзначаюць сваё свята на дзень пазней, чым іх калегі з Кітая. Адзінаццаты вераснёўскі дзень заўсёды выхадны. Аднак вучні ўсё роўна віншуюць сваіх настаўнікаў, падаюць ім букеты і падарункі.
14 кастрычніка — выхадны і святочны дзень у польскіх педагогаў.
Дзень настаўніка А на наступны дзень пасля гэтага свята зусім на іншым кантыненце выкладчыкі таксама адзначаюць свой дзень: у Бразіліі Дзень настаўніка выпадае на пятнаццаці кастрычніка.
Свята атрымаў назву o Dia do Professor.
Між іншым, бразільскі Дзень настаўніка мае нават цэлую гісторыю падставы. У 1827 годзе быў прыняты ўказ, які пастанавіў ва ўсёй Бразіліі пабудаваць школы, дзе навучалі бы чытання і пісьма. Указ выйшаў як раз у пятнаццаты кастрычніцкі дзень.
Упершыню Дзень настаўніка адзначылі ў Бразіліі ў 1947 годзе. Свята прайшло ў адной са школ Сан-Паўлу. Але статус афіцыйнага гэтае свята атрымала няхутка.
Навучальныя будні бразільскіх школьнікаў рэдка перамяжоўваліся святочнымі днямі. Аднак настаўнікі лічылі, што ім і іх выхаванцам не хапае часу, каб адпачыць ад вучобы, аднавіць сілы, ды і проста не хапае падставы, які дазволіў сустрэцца педагогам і вучням ў неафіцыйнай абстаноўцы. І вось адзін бразільскі прафесар прапанаваў лічыць святочным 15. кастрычніцкі дзень. 15. ліку настаўнікі і вучні зладзілі невялікае ўрачыстасць. Яны размаўлялі, адпачывалі і частаваліся прысмакамі.
У 1963 годзе 15 Кастрычнік афіцыйна абвясцілі Днём настаўніка ў Бразіліі.
Когда:
2023-10-05T00:00:00+03:00
2023-10-06T00:00:00+03:00
Традыцыйна ў кастрычніку ва ўсім свеце настаўнікі адзначаюць сваё прафесійнае свята. У Дзень настаўніка аддаюць даніну павагі педагогам сваёй краіны, якія прыкладаюць шмат намаганняў дзеля адукацыі падрастаючага пакалення, а значыць, і дзеля будучыні.
5 кастрычніка 1966 года ў Парыжы была праведзена Спецыяльная міжурадавая канферэнцыя аб статусе настаўнікаў (Special Intergovernmental Conference on the Status of Teachers). Канферэнцыя была скіравана на абмеркаванне праблем супрацоўнікаў сферы адукацыі на нацыянальным і сусветным узроўнях. У выніку прадстаўнікі ЮНЕСКА і Міжнароднай арганізацыі працы падпісалі першы міжнародны дакумент, які акрэсліваў умовы працы настаўнікаў: «Рэкамендацыі наконт статусу настаўнікаў» (Recommendation concerning the Status of Teachers). У ім замацоўваліся правы і абавязкі педагогаў і міжнародныя нормы, якія тычацца падрыхтоўкі настаўнікаў, павышэння іх кваліфікацыі, прыёму на працу і ўмоў працы. Афіцыйна святкаваць Сусветны дзень настаўніка 5 кастрычніка было прапанавана ЮНЕСКА ў 1994 годзе. Зараз гэта свята ўваходзіць у кола сусветных і міжнародных дзён ААН.
Дзень настаўніка ў розных дзяржавах святкуюць у розныя дні. У больш чым 100 краінах свету гэты дзень прыпадае на 5 кастрычніка.
У Беларусі (а таксама ў Латвіі, Украіне, Кыргызстане, Казахстане і Малдове) Дзень настаўніка адзначаюць у першую нядзелю кастрычніка.
Калектыў дзяржаўнай установы адукацыі «Сярэдняя школа №28 г. Магілёва» віншуе калег – усіх супрацоўнікаў сферы адукацыі з прафесійным святам – Днём настаўніка, якое педагагічная супольнасць нашай краіны адзначае з асаблівымі пачуццямі!
У гэты восеньскі дзень прыміце сардэчныя пажаданні прафесійных поспехаў, натхнення, ажыццяўлення цікавых задум і новых ідэй, а таксама бадзёрасці і сіл дзеля іх увасаблення!
Няхай гэты дзень падаруе вам мноства ўсмешак, цеплыні і радасці!
- Информация о материале
- Категория: Новостная лента (архив)
-
30 сентября 2016
Традыцыйна ў кастрычніку ва ўсім свеце настаўнікі адзначаюць сваё прафесійнае свята. У Дзень настаўніка аддаюць даніну павагі педагогам сваёй краіны, якія прыкладаюць шмат намаганняў дзеля адукацыі падрастаючага пакалення, а значыць, і дзеля будучыні.
5 кастрычніка 1966 года ў Парыжы была праведзена Спецыяльная міжурадавая канферэнцыя аб статусе настаўнікаў (Special Intergovernmental Conference on the Status of Teachers). Канферэнцыя была скіравана на абмеркаванне праблем супрацоўнікаў сферы адукацыі на нацыянальным і сусветным узроўнях. У выніку прадстаўнікі ЮНЕСКА і Міжнароднай арганізацыі працы падпісалі першы міжнародны дакумент, які акрэсліваў умовы працы настаўнікаў: «Рэкамендацыі наконт статусу настаўнікаў» (Recommendation concerning the Status of Teachers). У ім замацоўваліся правы і абавязкі педагогаў і міжнародныя нормы, якія тычацца падрыхтоўкі настаўнікаў, павышэння іх кваліфікацыі, прыёму на працу і ўмоў працы. Афіцыйна святкаваць Сусветны дзень настаўніка 5 кастрычніка было прапанавана ЮНЕСКА ў 1994 годзе. Зараз гэта свята ўваходзіць у кола сусветных і міжнародных дзён ААН.
Дзень настаўніка ў розных дзяржавах святкуюць у розныя дні. У больш чым 100 краінах свету гэты дзень прыпадае на 5 кастрычніка.
У Беларусі (а таксама ў Латвіі, Украіне, Кыргызстане, Казахстане і Малдове) Дзень настаўніка адзначаюць у першую нядзелю кастрычніка.
Ад імя супрацоўнікаў Нацыянальнага інстытута адукацыі віншуем калег – усіх супрацоўнікаў сферы адукацыі з прафесійным святам – Днём настаўніка, якое педагагічная супольнасць нашай краіны адзначае з асаблівымі пачуццямі!
У гэты восеньскі дзень прыміце сардэчныя пажаданні прафесійных поспехаў, натхнення, ажыццяўлення цікавых задум і новых ідэй, а таксама бадзёрасці і сіл дзеля іх увасаблення!
Няхай гэты дзень падаруе вам мноства ўсмешак, цеплыні і радасці!
НІА
Наталля БАРАВУЛЯ. Пачатковая школа. Жнівень 2002 г.
Пажадана, каб гэта свята рыхтаваў не настаўнік, а бацькі. У час падрыхтоўкі мерапрыемства яны размяркоўваюць ролі, праводзяць рэпетыцыі, прымаюць удзел у афармленні класа. Дзеці рыхтуюць віншавальныя паштоўкі для ўсіх настаўнікаў, якія працуюць у класе, а таксама запрашальныя білеты для іх. Арганізуецца выстава дзіцячых малюнкаў «Настаўніца мая».
На свята запрашаюцца бацькі, настаўнікі. Пасля ўрачыстай часткі арганізуецца салодкі стол, дыскатэка з вясёлымі конкурсамі.
Прапанаванае свята выхоўвае пачуццё ўдзячнасці і павагі да настаўнікаў з боку дзяцей і дарослых.
1-шы вучань.
Зранку зазірнуў ў аконца
Гэты восеньскі дзянёк.
Ён да нас усіх спяшаўся,
Ён нідзе не затрымаўся,
Свята ён да нас прынёс.
2-гі вучань.
Раніцою залацістай
Ў клас мы радасна ідзём,
3 ружаў, астр букет агністы
Мы з сабою прынясём.
3-ці вучань.
Хай настаўніцы усмешка
Ззяе сонейкам для нас,
3 Днём настаўніка віншуе
Яе сёння ўвесь наш клас!
(Дзеці ўручаюць настаўніцы кветкі, настаўнікам-прадметнікам — віншавальныя паштоўкі з выявамі кветак. Выходзіць вучань-вядучы.)
Вядучы. Першая настаўніца… Як многа добрых слоў хочацца сказаць гэтаму мудраму, пяшчотнаму, чуламу чалавеку. Шчырымі словамі любві да сваей настаўніцы прасякнуты верш (аўтар вершу), дзяўчынкі, якая жыве і вучыцца ў горадзе (назва гораду). Гэтыя ласкавыя словы мы гаворым сёння і нашай… (імя і імя па бацьку настаўніцы).
Вучаніца.
Настаўніцы голас —
Крынічкаю мне,
А позірк вачэй —
Лагодны.
I сэрцам сваім
Сагравае мяне
Настаўніца
Школы роднай.
(Дзеці выконваюць песню, прысвечаную настаўніцы.)
4-ты вучань.
Яна стаіць перад табой —
Спакойная жанчына,
3 ледзьледзь прыкметнай сівізной
I строгімі вачыма.
5-ты вучань.
Яна — твой першы капітан
Ў жыццё з ёй адплываеш,
То Волгу, Дон, то акіян
Ты з ёю адкрываеш.
6-ты вучань.
Яна — твой казачнік, паэт
I ты як быццам першы,
Ўваходзіш у прасторны свет
Былін, паэм і вершаў
7-мы вучань.
А лічбы пад яе рукой
Разумныя, жывыя!
Яны становяцца у строй,
Нібыта вартавыя.
8-мы вучань.
I любіш ты, як ён, як я,
Жанчыну ў строгім плацці.
Яна — настаўніцатвая,
Твая другая маці.
Вядучы. Часта можна пачуць, што настаўніцу называюць «другая маці». Як вы лічыце, дзеці, чаму? (Адказы дзяцей.) Але ж здараецца і так, як расказвае ў сваім вершы маленькі паэт з вёскі Засоўе Лагойскага раёна Ілья Бруслаўскі.
9-ты вучань.
Мама разбудзіла рана,
I на урок іду,
Паўтараючы старанна
Вершык на хаду.
Ціха я пішу, малюю,
Не сваволю я,
Бо настаўніцай працуе
Мамачка мая.
Вядучы. Сёння на свята прыйшлі і нашы матулі. Яны не працуюць настаўніцамі, але ж прафесію гэту вельмі паважаюць.
(Ад імя бацькоў словы віншавання настаўнікам гаворыць адзін з іх. Затым бацькі і дзеці разам выконваюць віншавальную песню.)
10-ты вучань.
Настаўнік — гэта слова,
Якое горда гучыць!
11-ты вучань.
Настаўнік вучыць мове,
Якую павек не забыць.
12-ты вучань.
Настаўнік вучыць працы —
Лічыць, пісаць, маляваць.
13-ты вучань.
3 цяжкасцей смяяцца.
14-ты вучань.
Сябрам у горы памагаць!
Вядучы. Многаму вучаць нас настаўнікі. Але ж ці заўсёды мы слухаемся іх, ці заўсёды выконваем усе іх заданні? Самую вялікую вучнёўскую ляноту перамагае слова настаўніка «Трэба!».
15-ты вучань.
Ёсць такое слова — «Трэба!».
Людзі з ім раслі заўжды.
Без яго — ну як без хлеба,
Без паветра, без вады.
Як дыханне — слова гэта,
Без яго як жыў бы свет?
Трэба — гэта крок да мэты,
Трэба — гэта запавет.
16-ты вучань.
Трэба сеяць і ахоўваць,
Здабываць і будаваць,
Шанаваць, расціць, выхоўваць,
Пра сваю краіну дбаць.
17-ты вучань.
Помні, сябра: час імчыцца!
Ад яго не адставай,
Змалку ты любі вучыцца,
Змалку веды здабывай!
Кім захочаш быць — тым будзеш.
I, незнаючы тугі,
Будзеш ты карысны людзям
I Радзіме дарагі.
Вядучы. Як прыемна прыходзіць у школу, калі ты ў час успомніў гэта чароўнае слова — «Трэба!» і добра падрыхтаваўся да заняткаў! Адразу рука ляціць угору, хочацца даць адказ на ўсе пытанні! А настаўнік не выклікае…
18-ты вучань.
Я не то што вам хвалюся,
Што вучуся лепш за ўсіх.
У хвасце я не цягнуся
I не горшы за другіх.
Толькі крыўдна мне бывае,
Што настаўніца мяне,
Як другіх, не выклікае
I заўсёды абміне.
Нібы ганьба мне якая
Ці урокаў не вучу,
— Руку першы паднімаю,
Расказаць урок хачу.
А учора ўсё збылося,
Што і сам я не чакаў,
Ад таго ўсё пачалося,
Што рукі я не падняў…
Вядучы. Паважаныя настаўнікі, як вы лічыце, чым закончылася гэта гісторыя? Той, чый адказ будзе найбольш адпавядаць заканчэнню верша, атрымае прыз. (Настаўнікі выказваюць свае меркаванні, затым чытаецца заключная частка верша і вызначаецца пераможца.)
19-ты вучань.
…I настаўніца адразу
Запрыкмеціла здалёк
I гаворыць:
— Ну, расказвай
Нам, Паўлуша, свой урок.
Стаў я смела, без аглядкі,
Перад класам, як салдат,
Ад пачатку па парадку
Расказаў усё падрад.
Пра даліны, рэкі, горы,
Дзе пачатак, дзе канец.
Скончыў я. Яна гаворыць:
— Што ж… садзіся… маладзец!
Не хвалюся я ніколі
Перад класам назнарок,
А калі іду у школу,
Добра ведаю урок!
Вядучы. Вось якім старанным аказаўся гэты вучань. Ніяк яго нельга «падлавіць»! Але ж настаўнікам прыходзіцца працаваць і з іншымі вучнямі… I чаго толькі ад іх не пачуеш, асабліва ў падрыхтоўчым класе.
(Інсцэніруецца верш Яўгена Калашнікава «Невясёлы Ясь».)
Пасля заняткаў невясёлы Вярнуўся Ясь дамоў са школы. I кажа: — Мама, дзівіць нас Настаўніца, зайшоўшы ў клас. Сама не ведае нічога, Дык задае пытанняў многа: То — як цябе і тату зваць, То — колькі будзе двойчы пяць, То — як сабачку маляваць… Пытанні тыя — Незлічоныя, а кажуць, што настаўнікі — вучоныя!
(Дзеці выконваюць развучаны раней вясёлы танец.)
Вядучы. Свята наша заканчваецца. Спадзяёмся, што яно прынесла шмат шчаслівых хвілін нашым любімым настаўнікам. Паважаныя… (называюцца імёны ўсіх настаўнікаў, якія прысутнічаюць на свяце)! Часам мы засмучаем вас, але ж робім гэта, паверце, незнарок. Дзякуй за ваш клопат, за вашу штодзённую, такую патрэбную нам працу!
20-ты вучань.
3 часоў далёкіх, самых даўніх,
Які б яму ні выпаў лес,
Да вучняў ідучы, Настаўнік
3 сабой у сэрцы Сонца нёс.
21-ты вучань.
Ім душы юныя сагрэты
— Сіней прасцяг, шырэй абсяг.
Няхай не гасне сонца гэта,
Да ведаў асвятляе шлях!
22-гі вучань.
Няхай паўсюль, няхай заўсёды
Натхняе радасць Добрых слоў,
(Усе вучні класа разам).
I гордай будзе ўзнагародай
— Дзяцей павага і любоў!
(У сцэнарыі выкарыстаны вершы М. Чарняўскага, Э. Агняцвет, Я. Шрубікава, Я. Журбы, Я. Жабко.)
Менавіта так называецца першая п’еса маладога беларускага літаратара Сафіі Ворса, якую днямі прэзентавалі ў прэс-цэнтры Дома прэсы. П’еса напісана спецыяльна для сацыяльнага праекта “Тэатр без меж”, артысты якога — выхаванцы прыёмных бацькоў і дзіцячых дамоў сямейнага тыпу. У творы шаснаццацігадовая пісьменніца ўзнімае праблемы фарміравання і развіцця асобы, чалавечнасці і шчырасці, пераносячы сваіх герояў у Школу ўзорнай адукацыі вышэйшай ступені 2134 года.
“Тэатр без меж”
Незвычайны “Тэатр без меж” арганізавала журналістка і актрыса Кацярына Саковіч. Яе ідэю падтрымаў Мінскі гарадскі інстытут развіцця адукацыі і Мінскі гарадскі клуб замяшчальных бацькоў “Вулей”. “Мы вырашылі стварыць спецыяльнае асяроддзе для раскрыцця дзяцей з прыёмных сем’яў, дапамагчы хлопчыкам і дзяўчынкам ажыццявіць свае мары і нават наноў навучыцца глядзець на свет шырока расплюшчанымі і добрымі вачыма”, — расказала начальнік упраўлення каардынацыі павышэння кваліфікацыі спецыялістаў выхаваўчай, сацыяльна-педагагічнай і псіхалагічнай службаў Мінскага гарадскога інстытута развіцця адукацыі Ніна Захожая.
У тэатры прафесійныя рэжысёры і акцёры вучаць дзяцей трымаць сябе на публіцы, дапамагаюць развіць пластыку цела, увагу, назіральнасць, уменне фантазіраваць. “Тэатр для мяне — усё маё жыццё. І я разумею, наколькі важна для любога чалавека, а тым больш маленькага, умець гаварыць, быць нязмушаным і ўпэўненым у сабе. Сёння мала быць таленавітым, трэба быць яшчэ і максімальна здольным. Таму мэта нашага праекта — дапамагчы дзеткам пазбавіцца комплексаў і страхаў і знайсці сяброў, — падкрэсліла кіраўнік тэатра Кацярына Саковіч. — Зараз у нас 18 юных артыстаў ва ўзросце ад 9 да 17 гадоў. Мы працуем другі год, але ўжо ёсць вынікі. Нядаўна дуэт нашых вучняў перамог на міжнародным фестывалі M-Fest. Наш тэатр — гэта пэўная прыступка ў жыцці, якая дапамагае дзецям з няпростым лёсам знайсці сябе і адаптавацца ў сучасным грамадстве праз творчасць”.
Асабліваму тэатру — адметны драматург
Ім стала юная пісьменніца аўтар кніг для падлеткаў “Дзесяць простых гісторый” і “Горад сляпых скрыжаванняў” – Сафія Ворса. Яе творчасць вядома не толькі ў нашай краіне, а і ў Балгарыі, Расіі, Польшчы, Літве і Японіі. У мінулым годзе яна стала пераможцай літаратурнага конкурсу “Новыя імёны” і лаўрэатам Міжнароднага літаратурнага конкурсу “Славянскае слова” ў Балгарыі. З’яўляецца членам Міжнароднага саюза пісьменнікаў імя святых Кірылы і Мяфодзія (Балгарыя). Сёлета стала лаўрэатам прэміі “Чалавек безбар’ернага асяроддзя” Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, уладальніцай прэміі Мінскага гарадскога савета дэпутатаў і намінантам Рэспубліканскага конкурсу “Нацыянальная літаратурная прэмія”. Зусім нядаўна юная пісьменніца атрымала званне лаўрэата спецыяльнага фонду Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па падтрымцы таленавітай моладзі, а Расійскі саюз пісьменнікаў прадставіў яе да ўзнагароджання медалём Антона Паўлавіча Чэхава.
Сафія прызналася, што ніколі не думала пра напісанне п’есы, але яе натхніла Кацярына Саковіч. “Большая частка маёй работы заключалася ў вывучэнні іншых п’ес, іх пабудовы, афармленні дыялогаў. Я пісала і перапісвала свой тэкст, развіваючыся разам са сваімі героямі, — расказала яна. — Кожны чалавек — асоба, у тым ліку і маленькі. Аднак дарослыя часта забываюць пра гэта. Мая п’еса даносіць важную думку, што і праз сто гадоў галоўнае ў настаўніцкай прафесіі — педагагічнае майстэрства і ўменне ўбачыць у кожным дзіцяці асобу, паважлівае стаўленне да сваіх вучняў, такіх розных па характары і выхаванні, — адзначыла юны драматург. — А яшчэ я хацела падкрэсліць, што кожны чалавек сам адказны за сваё жыццё. Часта здараецца так, што бацькі прымушаюць дзяцей стаць тым, кім хацелі быць самі, і тым самым псуюць іх жыццё”.
Дарэчы, адметнасць новай кнігі ў тым, што яна трансформер: калі яе перавярнуць, то можна прачытаць тэкст на рускай мове. Да таго ж выданне аздоблена шматлікімі ілюстрацыямі мастачкі Маргарыты Ціхановіч. І гэта ўжо не першая іх сумесная работа. “Маргарыта рабіла малюнкі да ўсіх маіх кніг. Мы з ёй выдатна адчуваем адна адну, і я цалкам давяраю ёй”, — прызналася пісьменніца.
Рэпетыцыі спектакля па п’есе Сафіі Ворса пачнуцца ў студзені. На вясну запланавана яе вялікая прэм’ера на міжнародным тэатральным фестывалі ў Ізраілі.
“Чалавек” — галоўны назоўнік
П’еса “Дзень настаўніка” — гэта ўяўленне сучаснай школьніцы пра сапраўднага настаўніка — мудрага, справядлівага, добрага, уважлівага, які ўмее марыць сам і дапамагае сваім вучням рэалізоўваць мары, знайсці сябе і сваё прызванне, які можа даходліва патлумачыць, што куды больш важныя паказчыкі не паспяховасці, а чалавечнасці. Як гаворыць у тэксце настаўніца Аліса Аляксандраўна, галоўнае — “навучыць чалавека паважаць меркаванні і пачуцці іншых людзей, закласці прынцыпы, якія дапамогуць заўсёды заставацца чалавекам”. А таму і марыць яна пра рэформу мовы, якая дазволіла б “зрабіць слова “чалавек” галоўным назоўнікам”. Аліса Аляксандраўна — яскравы прыклад педагога, адданага справе і вернага самому сабе.
П’еса прачытваецца літаральна за хвіліны, хоць пасля яшчэ доўга асэнсоўваецца, бо ў кожным сказе, цытаце — глыбокі сэнс. Такую п’есу можна ставіць на любой пляцоўцы і ў любы дзень. Бо задумвацца, а хто ёсць хто, які ты сапраўдны, што такое дабрыня, чалавечнасць, сяброўства, любоў, міласэрнасць і чаму яны важнейшыя за вучобу, кар’еру, багацце і поспех, варта кожны дзень.
І хоць сёння не Дзень настаўніка, аднак мне хочацца пажадаць усім вам, нашым чытачам, як мага часцей чуць такія ж словы, якія гучаць у п’есе: “Вы наш самы любімы настаўнік. Вы навучылі нас галоўнаму: паважаць людзей, не хлусіць сабе, не прытрымлівацца навязаных стэрэатыпаў, ілжывых мэт, не шукаць вінаватых, а адказваць за свае ўчынкі, думаць сваёй галавой, жыць сваім жыццём, самім вырашаць, што ёсць белае і чорнае, самім вызначаць, хто ёсць хто”.
Вольга АНТОНЕНКАВА.
Фота аўтара.